اخبار گوهردشت - برنامه فضایی امارات برای آینده

شیخ محمد بن زاید آل نهیان، رئیس امارات متحده در توییتر خود از اختصاص سه میلیارد درهم، معادل ۸۱۶ میلیون دلار برای توسعه برنامه‌های فضایی و سامانه راداری ماهواره‌ای این کشور خبر داد.⁠

او هدف از این بودجه را حمایت از شرکت‌های اماراتی در صنعت فضایی و برنامه‌های استراتژیک، عنوان کرد.

محمد بن زاید بن سلطان آل نهیان (زاده ۱۱ مارس ۱۹۶۱) سومین رئیس امارات متحده عربی و حاکم ابوظبی است. او نیروی اصلی پیشران سیاست خارجی مداخله‌گرای امارات و از رهبران کارزار علیه جنبش‌های اسلام‌گرا در جهان عرب محسوب می‌شود.

در ژانویه ۲۰۱۴, که برادر ناتنی‌اش خلیفه بن زاید آل نهیان، رئیس امارات متحده عربی و شیخ ابوظبی دچار سکته شد، محمد حاکم دو فاکتوی ابوظبی شد، و تقریباً همه جنبه‌های سیاست‌گذاری امارات را در کنترل خود گرفت. بیشتر تصمیم‌گیری‌های روزمره امارت ابوظبی به او به عنوان ولیعهد ابوظبی محول شد. دانشگاهیان محمد را به عنوان یک رهبر متکی به قدرت یک حکومت اقتدارگرا توصیف کرده‌اند. در سال ۲۰۱۹, نیویورک تایمز او را قدرتمندترین فرمانروای عرب و یکی از قدرتمندترین افراد روی زمین خواند. او از سوی تایم به عنوان یکی از ۱۰۰ شخصیت اثرگذار در سال ۲۰۱۹ معرفی شد. پس از وفات شیخ خلیفه در ۱۳ مه ۲۰۲۲, محمد حاکم ابوظبی شد، و یک روز بعد به عنوان رئیس امارات متحده عربی انتخاب‌شد.

(مخفف انگلیسی: UAE) امارات متحدهٔ عربی که معمولاً امارات نامیده می‌شود، کشوری در غرب آسیا است که در شرق شبه‌جزیرهٔ عربستان قرار دارد و با کشورهای عمان و عربستان سعودی مرز مشترک دارد و از طریق خلیج فارس با قطر و ایران مرز دریایی دارد. ابوظبی پایتخت این کشور است، در حالی که دبی، پرجمعیت‌ترین شهر، و یک مرکز بین‌المللی است.

پادشاهی مطلقهٔ فدرال در جنوب‌غربی قارهٔ آسیا و در شرق شبه‌جزیرهٔ عربستان، در منطقه خاورمیانه است که از جنوب و غرب با عربستان سعودی، از شرق با عمان و از شمال با خلیج فارس همسایه است.

امارات متحدهٔ عربی یک پادشاهی انتخابی از همبستگی هفت امارت است که شامل ابوظبی (پایتخت)، عجمان، دبی، فجیره، رأس‌الخیمه، شارجه، و ام‌القیوین می‌شود. هر امارت توسط یک امیر اداره می‌شود که همهٔ این امیران مجلس عالی اتحاد را تشکیل می‌دهند؛ امیر ابوظبی همیشه رئیس امارات متحدهٔ عربی است، در حالی که امیر دوبی همواره مقاله نخست‌وزیری این کشور را برعهده دارد. در سال ۲۰۱۳، جمعیت این کشور ۹٫۲ میلیون نفر بود که از این تعداد ۱٫۴ میلیون نفر شهروند امارات و ۷٫۸ میلیون نفر غیر اماراتی بودند. تا تاریخ ۲۰۲۰، جمعیت امارات متحدهٔ عربی تقریباً ۹٫۹ میلیون نفر بود.

چیزی که اکنون امارات متحدهٔ عربی نامیده می‌شود بیش از ۱۲۵٫۰۰۰ سال است که مسکونی شده‌است. این شهر چهارراه تجارت بسیاری از تمدن‌ها از جمله بین‌النهرین، ایران، و هند بوده‌است.

اسلام دین رسمی و عربی زبان رسمی امارات است. ذخایر نفت و ذخایر گاز طبیعی امارات متحدهٔ عربی به ترتیب ششمین و هفتمین ذخایر بزرگ جهان هستند. زاید بن سلطان آل نهیان، حاکم ابوظبی و اولین رئیس‌جمهور کشور، با سرمایه‌گذاری درآمدهای نفتی در مراقبت‌های بهداشتی، آموزشی و زیرساخت‌ها، بر توسعهٔ امارات نظارت داشت. امارات متحدهٔ عربی دارای بیشترین تنوع اقتصادی در میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس است. در سدهٔ بیست‌ویکم، این کشور کمتر به نفت و گاز وابسته است و از نظر اقتصادی بر گردشگری و تجارت متمرکز شده‌است.

وضعیت حقوق بشر در امارات توسط گروه‌های حقوق بشری، مانند عفو بین‌الملل، خانهٔ آزادی، و دیده‌بان حقوق بشر به عنوان غیراستاندارد در نظر گرفته شده‌است و گزارش‌هایی از زندانی کردن شهروندان و شکنجهٔ آنها و خانواده‌هایشان در دست است و در مواردی آزار و اذیت دستگاه امنیتی دولتی به ناپدید شدن قهری منجر شده‌است. حقوق فردی مانند آزادی‌های اجتماع، مشارکت، رسانه، بیان و نیز ادیان نیز به شدت سرکوب می‌شوند. امارات متحدهٔ عربی به عنوان یک قدرت متوسط در نظر گرفته می‌شود؛ این کشور یکی از اعضای سازمان ملل متحد، اتحادیهٔ کشورهای عرب، سازمان همکاری اسلامی، اوپک، جنبش عدم تعهد، و شورای همکاری خلیج فارس است.

استفاده از این خبر تنها با ذکر منبع و لینک مجاز است